Δια χειρός (κυριολεκτικά) Elektron Just.
Αυτό το post προοριζόταν για το blog μου, αλλά μετά η τύχη, η μοίρα, τα social media και η κινητή τηλεφωνία μας έφεραν κοντά με τη Μυρτώ. Και όπως καταλαβαίνετε, αυτό το post ανήκει εδώ, στο υπέροχο Yes I Do!
Σήμερα φίλες και φίλοι θα μιλήσουμε για προσκλήσεις για τον φανταστικοτέλειο γάμο των ονείρων σας. Και όχι ό,τι κι ό,τι. DIY προσκλήσεις που θα κάνουν τους καλεσμένους σας να πουν «Καλά ε; Φοβερή πρόσκληση;» και τους πιο στενούς καλεσμένους σας, να την βάλουν και στο ψυγείο με μαγνητάκι. Χε χε.
Ας μπούμε στο ψητό όμως και ας σας πω για τις προσκλήσεις του γάμου της αδερφής μου Νατάσας με τον Παναγιώτη, τον mr Perfect (seriously, φτιάχνει και μουσακά ο τύπος).
Η αρχική ιδέα ήταν να έχει η πρόσκληση φωτογραφία του ζευγαριού. Το ψάξαμε από εδώ, το ψάξαμε από εκεί και αφού γύρισα το ίντερνετ ανάποδα, συνδύασα μερικές ιδέες και μου προέκυψε αυτό:
Η διαδικασία ήταν σχετικά απλή.
Πρώτα οι φωτογραφίες. Φώναξα τα παιδιά σπίτι μου, πήρα τη μηχανή και αρχίσαμε. Ήταν και οι δύο σχετικά «δύσκολοι», οπότε έπρεπε να αυτοσχεδιάσω λέγοντας ένα σωρό χαζομάρες για να τους κάνω να γελάσουν, να νοιώσουν άνετα και λοιπά. Βγάλαμε καμιά 50αριά και μετά διαλέξαμε τις τρεις. Τις έκανα ασπρόμαυρες και πήγα στο φωτογραφείο του φίλου μας του Στράτου και του εξήγησα το concept. Δεν χρησιμοποίησε και το καλύτερο δυνατό χαρτί γιατί υποτίθεται ότι πρέπει να είναι και οικονομική η κατάσταση.
Μετά το χαρτί. Σε ένα τετράδιο έφτιαξα το σχήμα που ήθελα και πήγα σε ένα γραφείο εκτυπώσεων, είδα τα χαρτιά τους και διαλεξα ποιο ήθελα. Τους έδωσα το σχήμα που ήθελα μαζί με διαστάσεις και σε μια μέρα ήταν έτοιμα. Δεν θυμάμαι κόστος, αλλά πάμφθηνο.
Στη συνέχεια η σφραγίδα. Πήγα σε ένα μαγαζί με σφραγίδες, έδωσα τη διάσταση του χαρτιού στην υπάλληλο και της εξήγησα τι θέλω. Μαζί φτιάξαμε το κείμενο (Το Προσκλητήριο – 14 Ιουλίου 2012) και κάναμε και τα σχετικά πειράματα για να δουμε πως θα βγει. Πάει και αυτό.
Τέλος, το κανονικό κείμενο της πρόσκλησης. Με βάση τη διάσταση του χαρτονιού, έφτιαξα στο word τα αντίστοιχα text boxes και έβαλα το κείμενο μέσα. Τύπωσα όσα χρειαζόταν και μετά έφτιαξα γαλλικό καφέ. Όχι για να τον πιω, αλλά για να δώσω στα χαρτιά ένα vintage feel. Βουτούσα ένα βαμβάκι μέσα, το έστυβα και μετά το περνούσα ελαφριά πάνω από τις κόλλες χαρτιού που είχα τυπώσει. Ύστερα τα άφησα όλα να στεγνώσουν και μετά έπιασα ψαλίδι και άρχισα να τα κόβω.
Αφού μάζεψα όλα τα υλικά, φώναξα και την αδερφή μου και αρχίσαμε. Με ένα διακορευτή ανοίξαμε τρύπες στις φωτογραφίες πάνω πάνω, όπως επίσης και στο χαρτόνι. Μετά πήραμε τα λευκά κομμένα χαρτιά και αρχίσαμε να τα κολλάμε πάνω στα καφέ χαρτονάκια. Από την άλλη μεριά, βάζαμε τη σφραγίδα. Και μόλις τελειώσαμε με όλα αυτά, αρχίσαμε να ενώνουμε τα κομμάτια του παζλ κι έτσι με ένα σπάγκο ενώσαμε τις φωτογραφίες με την πρόσκληση. Έτοιμο!
Yes I Do Extra Info:
Την “Elektron Just” θα την αγαπήσετε, όπως την αγαπήσαμε κι εμείς. Είναι το κορίτσι που σε κοιτάει και σκέφτεται 7 χιλιάδες πράγματα γιατί πολύ απλά ξέρει να οργανώνει, να προγραμματίζει, να κατασκευάζει και τελικά να δημιουργεί. Μπείτε στο blog της και θα καταλάβετε τι εστί κόλλημα.
