Από τον Παναγιώτη Κούστα
Γενικά, έχω φίλες. Φίλες με οικονομική άνεση που, όταν ήρθε η ώρα του γάμου τους, έδωσαν με περισσή ευκολία κάποιες χιλιάδες ευρώ για το νυφικό τους. Φίλες που με θυσίες έβαζαν επί χρόνια χρήματα στην άκρη για να μπορέσουν να αγοράσουν το γαμήλιο φόρεμα των ονείρων τους. Φίλες που παντρεύτηκαν τον δικό τους Mr Big με το νυφικό της γιαγιάς τους. Φίλες που νοίκιασαν για δύο μέρες μόνο ένα νυφικό-τούρτα και μετά το γύρισαν πίσω. Φίλες που παντρεύτηκαν στο δημαρχείο με φόρεμα από αλυσίδα γρήγορης ένδυσης. Έχω και μία φίλη που παντρεύτηκε τη φίλη της με μαύρο κοστούμι. Μέχρι τώρα, όμως, καμία από όσες φίλες μου έχουν εισέλθει εις γάμου κοινωνία, δεν σκέφτηκε να φορέσει ξανά το νυφικό της, πόσο μάλλον να το «ανακυκλώσει».
Πριν και μετά: Από μάξι ’80s σε μίνι φόρεμα με χαρακτήρα.
Η «ανακύκλωση» του νυφικού είναι ένα κεφάλαιο στη μόδα που μόλις πρόσφατα έχει ξεκινήσει να γράφεται. Οι Αγγλοσάξονες το συμπεριλαμβάνουν στην τάση του nup-cycling. Από το nuptial που σημαίνει γαμήλιος-α-ο και το recycling που αναφέρεται στην ανακύκλωση. Τι σημαίνει ο όρος; Εν προκειμένω, τη διαδικασία μεταποίησης ενός νυφικού φορέματος σε ένα άλλο ρούχο, το οποίο μπορεί να φορεθεί ξανά και ξανά σε χίλιες δυο άλλες περιπτώσεις εκτός του γάμου.
Μπορεί στους περισσότερους από εμάς αυτό να ακούγεται «ιεροσυλία», αλλά έχει το point του. Γιατί να δίνει κάποιος τόσα χρήματα για ένα ρούχο που θα φορέσει για λίγες μόνο ώρες; Γιατί να μη χαρεί την ποιότητα των υφασμάτων, τα σχέδια ή τα αριστουργηματικά κεντήματα, ενσωματώνοντάς το στην καθημερινή του γκαρνταρόμπα;
Πριν και μετά: Μόνο για fans των Guns ‘N’ Roses.
Εμένα, μου ακούγεται σκέτη πρόκληση το να βρει μια γυναίκα έναν δημιουργικό τρόπο για να φορέσει ένα λευκό φουστάνι που με την ουρά του σκουπίζει το πάτωμα, χωρίς να είναι η ίδια νύφη! Γι’ αυτό και μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον ένα πρόσφατο ρεπορτάζ του New York Post, στο οποίο πέντε αληθινές γυναίκες αφηγήθηκαν τον τρόπο με τον οποίο ανακύκλωσαν είτε το δικό τους νυφικό είτε αυτό της μητέρας τους!
Μία από αυτές, η ηλεκτρολόγος-μηχανικός Toria Sheridan, αποφάσισε να δώσει δεύτερη ζωή στο ’80s αισθητικής -με φουσκωτά μανίκια και κρόσσια- νυφικό της μητέρας της. Παρότι ήταν ένα κομμάτι που ούτε κατά διάνοια δεν ήθελε να βάλει στον γάμο της, την ιντρίγκαρε η ιδέα του να μπει μέσα σε αυτό. Έτσι, το μεταποίησε σε ένα μοδάτο μίνι φόρεμα, το οποίο φόρεσε στο bridal shower πριν από τον γάμο της. Το κόστος της μεταποίησης ανήλθε στα 300 δολάρια και την έκανε να μοιάζει με ’80s κούκλα Barbie.
Πριν και μετά: Αν δεν θέλει το νυφικό σας η κόρη σας, ίσως το θέλει και με το παραπάνω η ανιψιά σας…
Μία άλλη Νεοϋορκέζα, η Sandy Roman, μητέρα πέντε παιδιών, μετέτρεψε το κλασικό νυφικό της σε ένα άλλο… νυφικό, το οποίο δεν το φόρεσε για να παντρευτεί, αλλά για να μεταμφιεστεί! Με 700 δολάρια το έκανε να μοιάζει με κόπια του high-low Carmela Sutera φορέματος που φορούσε το super model Stephanie Seymour στο μελοδραματικό βιντεοκλίπ του τραγουδιού «November Rain». Και έτσι ντυμένη, υποδέχτηκε τους καλεσμένους της στο φιλανθρωπικό Guns N’ Roses θεματικό πάρτι που διοργάνωσε στο σπίτι της για να συγκεντρώσει χρήματα για μια τοπική βιβλιοθήκη.
Πριν και μετά: Για όσες μεγάλωσαν με Pokemon!
H Jennifer Vanderslice, πάλι, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων σε εκδοτικό οίκο, μετέτρεψε το νυφικό της σε παιδικό φόρεμα για την 7χρονη ανιψιά της που θα γινόταν παράνυφος στον γάμο της θείας της. Η Anna Good, κάτοχος Master in Business Administration, μεταποίησε το νυφικό της σε κοστούμι Dragonair από τα Pokemon (!) για να συμμετάσχει με αυτό σε θεματικά πάρτι και διαγωνισμούς. Πιο πρακτική φαίνεται να υπήρξε η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων Charly Rok, η οποία την επομένη του γάμου της, μετέτρεψε το two-pieces νυφικό της σε ένα μοντέρνο bustier που φοράει μέχρι και με τα τζιν της και μία πανέμορφη μίνι φούστα.
Πριν και μετά: Η κυρία έχει αδιαμφισβήτητα στιλ (έστω, δικό της στιλ).
Πώς σας ακούγονται αυτές οι ιστορίες; Το νυφικό είναι ίσως το πιο σημαντικό φόρεμα που θα φορέσει ποτέ μια γυναίκα στη ζωή της. Γι’ αυτό και η συναισθηματική αξία με την οποία το ενδύει, κάνει σχεδόν αδιανόητη κάθε μετατροπή που θα του αλλάξει σχήμα ή χρήση. Προσωπικά, βέβαια, είμαι της άποψης ότι τα ρούχα έχουν τη δική τους ζωή, η οποία εξελίσσεται παράλληλα με εκείνη αυτού που τα ενδύεται. Όταν αγοράζω ένα ιδιαίτερο ή ακριβό ρούχο, δεν θέλω να το έχω κρεμασμένο στη ντουλάπα μου. Θέλω να το φοράω όποτε νιώθω ότι θα μου δώσει λίγη χαρά. Θέλω να το «ζήσω» μέχρι να φθαρεί. Να το χαρίσω αν το βαρεθώ, για να συνεχίσει τη ζωή του σε κάποιο άλλο σώμα. Αλλιώς, να πάω σε έναν ράφτη και να μου το αλλάξει για να συνεχίσει τη ζωή του μαζί μου και να συνεχίσει να μου δίνει χαρά.
Φωτογραφίες: New York Post
Διαβάστε επίσης…
Όταν οι γάμοι γίνονται φιλίες: Τα καλά, τα κακά και τα όμορφα
