Σε αυτό το editorial, αποφάσισα να σας πω μια ιστορία. Μπορεί να σας μοιάσει λίγο με μυθιστόρημα, όμως είναι αληθινή σε κάθε της λεπτομέρεια.
Η προγιαγιά μου η Ευθαλία είχε το πρώτο ιδιωτικό σχολείο στον Πειραιά. Η ίδια ήταν αυστηρή, παράξενη, εξαιρετικά απαιτητική και, από μαρτυρίες, καταλαβαίνω πως όλοι την έτρεμαν. Η κόρη της, η γιαγιά μου, η Κατίνα Λαγογιάννη, άλλος χαρακτήρας. Προοδευτική, ορθολογίστρια και πολύ μπροστά από την εποχή της, φοίτησε στο σχολείο της μαμάς της όπου και γνώρισε τον παππού μου, τον υπέροχο Γιώργο Λαγογιάννη. Ο μικρός Γιώργος είχε χάσει τη μαμά του σε ηλικία 4 ετών και αυτό ανάγκασε την οικογένεια να επιστρέψει στην Ελλάδα, από την Αμερική όπου ζούσαν. Μπαμπάς, γιος -ο παππούς μου- και η μεγάλη αδερφή του, η Βικτωρία, γύρισαν στην Ελλάδα, και τα δύο αδέρφια βρέθηκαν να φοιτούν στο σχολείο της Ευθαλίας. Μεγάλωσαν, αποφοίτησαν και, στη συνέχεια, η αδερφή του παππού μου, η Βικτωρία, σκέφτηκε πως θα ήταν πολύ καλή ιδέα να έκανε το προξενιό ανάμεσα στον αδερφό της και την κόρη της ιδιοκτήτριας του σχολείου!
Photo: Αλέξανδρος Μακρής
Το προξενιό έγινε και οι δύο 22άρηδες τότε, ο παππούς και η γιαγιά μου, ερωτεύθηκαν.
Όταν βρέθηκαν οι οικογένειες για να συμφωνήσουν τις λεπτομέρειες αυτού του γάμου, ο μπαμπάς του γαμπρού ρώτησε -όπως συνηθιζόταν- για την προίκα της νύφης, όμως η Ευθαλία τους έδιωξε κακήν κακώς! Ενώ είχε ετοιμάσει την προίκα της κόρης της, για κάποιο λόγο, προσβλήθηκε από την ερώτηση του μπαμπά του γαμπρού και το ραντεβού έληξε άδοξα.
Ο γαμπρός, όμως, τόσο ρομαντικός και γλυκός που ήταν, αποφάσισε να μην αφήσει τα πράγματα στην τύχη τους. Πήρε την παρέα του και πήγαν έξω από το σπίτι της μέλλουσας νύφης για να της κάνουν καντάδα με κιθάρες. Η νεαρή Κατίνα ένιωσε τόσο όμορφα…
Όταν το έμαθε, όμως, η Ευθαλία, είπε… «είναι κακό γεγονός».
Και, τότε, ο άντρας της της απάντησε «αλλά πολύ καλός οιωνός».
Κάπως έτσι, λοιπόν, κρυφά από την Ευθαλία, έγινε η επανασύνδεση, καθώς το ζευγάρι ήταν ερωτευμένο και κατάφερε να πάει κόντρα στην αυστηρή πεθερά, που δεν ήθελε αυτόν τον γάμο.
Η γιαγιά μου, λοιπόν, η Κατίνα, ίσως η πιο προοδευτική γυναίκα που θα είχατε συναντήσει ποτέ -εγώ, δυστυχώς, δεν τη γνώρισα, αλλά δε χορταίνω να ακούω συναρπαστικές διηγήσεις για εκείνη από τους εκατοντάδες μαθητές της-, στα χρόνια που ακολούθησαν, πήρε ως προίκα από τους γονείς της ένα ακόμα ιδιωτικό σχολείο, επίσης στον Πειραιά, και ανέλαβε διευθύντριά του. Όπως φαντάζεστε, έχαιρε της εκτίμησης όλης της περιοχής και θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις «influencer» της εποχής της. Δε στεκόταν λεπτό, έπαιζε βιολί, κεντούσε υπέροχα, διηύθυνε το σχολείο, έκανε συναρπαστικούς χορούς, τεράστια τραπέζια στο σπίτι της, στην Κατοχή διοργάνωνε συσσίτια και φρόντιζε έμπρακτα όλους όσοι είχαν ανάγκη.
Και, ενώ ήταν πολύ θρησκευόμενη και τηρούσε κατά γράμμα τους κανόνες της εποχής, ένα πράγμα δεν άντεχε. Τις προκαταλήψεις. Όταν οι γειτόνισσες της έλεγαν «Κατίνα, μην αφήνεις ανοιχτό το ψαλίδι, είναι γρουσουζιά», εκείνη απαντούσε πως «δεν είναι γρουσουζιά, είναι απλά επικίνδυνο».
Κατίνα & Γιώργος, 27 Δεκεμβρίου 1936
Κάπως έτσι, στις 27 Δεκεμβρίου του 1936, στις τελευταίες ημέρες του δίσεκτου αυτού έτους, αποφάσισε να παντρευτεί τον παππού μου, κόντρα σε όλους εκείνους που της έλεγαν να περιμένει μία εβδομάδα προκειμένου να μπει το ευοίωνο 1937.
Πράγματι, οι δυο τους όχι μόνο παντρεύτηκαν, όχι μόνο έκαναν 3 παιδιά, σπουδαία παιδιά, τη μαμά μου και τα δύο της αδέρφια, αλλά έζησαν μια υπέροχη, συντροφική ζωή, μέχρι που το 1975 η Κατίνα μας άφησε. Ο παππούς μου έφυγε 11 χρόνια αργότερα, χωρίς να σταματήσει, όμως, όλα αυτά τα χρόνια να λέει στα παιδιά του με παράπονο πως έπρεπε να είχε φύγει εκείνος πρώτα, για να μείνουν τα παιδιά με τη μάνα τους.
Βλέπετε, αυτή η ιστορία της γιαγιάς μου και του λατρεμένου μου παππού, που τον έζησα στα τρία πρώτα -μα τόσο σημαντικά- χρόνια της ζωής μου, είναι για εμένα μια ακλόνητη απόδειξη πως τίποτα δεν μπορεί να πάει κόντρα σε μια μεγάλη αγάπη. Καμία αναποδιά, κανένα εμπόδιο, κανένα δίσεκτο έτος δεν μπορεί να κάνει ένα ζευγάρι να ζήσει χώρια αν οι δυο τους θέλουν να είναι μαζί.
Στα χρόνια του γάμου τους -μαθαίνω από τα παιδιά τους-, η γιαγιά μου υπήρξε πολύ αυστηρή. Τότε, ο παππούς μου έκανε ένα βήμα πίσω. Και, όταν εκείνος είχε τα δικά του, η γιαγιά μου άφηνε στην άκρη τον δυναμισμό της για να του δώσει τον χώρο που χρειαζόταν. Κόντρα στις συνήθειες της εποχής, η γιαγιά, μια αυθεντική power woman, συνεισέφερε οικονομικά στο σπίτι και ο παππούς, όταν τελείωνε τη δουλειά του, βοηθούσε ουσιαστικά στο μεγάλωμα των παιδιών. Οι δυο τους φαίνεται πως είχαν βρει μια τόσο δυσεύρετη σήμερα ισορροπία, αγνοούσαν το τι θα πει ο κόσμος και είχαν δημιουργήσει έναν δυνατό πυρήνα. Την οικογένειά τους.
Αληθινοί, ερωτευμένοι, ουσιαστικά δοσμένοι ο ένας στον άλλο, δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα από το «γρουσούζικο» 1936, που για κάποιους προμήνυε κακό τέλος στο παραμύθι τους.
Δε χρειάζεται να σας πω, λοιπόν, το προφανές, πως, δηλαδή, το 2020 είναι μια υπέροχη χρονιά για να ζήσετε το δικό σας happily ever after με το άλλο σας μισό. Δε χρειάζεται να σας πω ότι καμία προκατάληψη δεν μπορεί να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά έναν γάμο που είναι meant to be να κρατήσει.
Για εμάς στο Yes I Do, άλλωστε, το 2020 είναι… η χρονιά μας! Σήμερα, που διαβάζετε αυτό το τεύχος, είναι μια μέρα για την οποία προετοιμαζόμαστε σχεδόν έναν χρόνο. Η ημέρα του Yes I Do Catwalk by ghd. Και όπως η Κατίνα με τον Γιώργο, έτσι κι εμείς, λειτουργούμε ομαδικά, εργαζόμαστε σκληρά, κάνουμε υποχωρήσεις όταν πρέπει και πιστεύουμε στη μαγεία της στιγμής. Κάθε γάμος, κάθε σχέση, κάθε ομάδα, κάθε φιλία και κάθε οικογένεια μπορεί να ζήσει το δικό της παραμύθι, αρκεί τα μέλη της να το πιστέψουν και να μην εγκαταλείψουν στα δύσκολα.
Εύχομαι το 2020 να επισφραγίσει τον δικό σας μεγάλο έρωτα με ένα ανεπανάληπτο wedding party. Στο Yes I Do ξέρετε ότι θα βρείτε τις πιο όμορφες, τις πιο ρομαντικές και τις πιο καινοτόμες ιδέες για να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα. Διαβάστε κάθε άρθρο με προσοχή, αναζητήστε τους συνεργάτες μας και θυμηθείτε: Μια φορά ζούμε και μια φορά παντρευόμαστε (μάλλον!). Γι’ αυτό, οφείλουμε στον εαυτό μας να απολαύσουμε αυτήν τη συναρπαστική «βόλτα» που λέγεται γάμος.
Διαβάστε αυτό το άρθρο και ακόμη περισσότερα στο νέο τεύχος του Yes I Do που κυκλοφορεί σε 300 premium σημεία σε όλη την Ελλάδα.
Διαβάστε επίσης…
Η μεταγαμήλια μελαγχολία μου χτύπησε την πόρτα λίγες ώρες αφότου έγινα «Κυρία Μπίθα»…
