Αγαπημένε μου μπαμπά,
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς με τον δικό σου τρόπο κατάφερνες πάντα να είσαι δίπλα μου σε όλα, από τα πιο μικρά, μέχρι τα πιο μεγάλα: τα νυσταγμένα πρωινά που με άφηνες με ένα φιλί στο σχολείο, τα ψώνια που με περίμενες να κάνω και ας φούσκωνα την πιστωτική σου, τις συμβουλές σου για τις επιλογές μου στα αισθηματικά που συνήθως δεν μου άρεσαν, την υπερηφάνεια σου για την πρώτη μου δουλειά, την ευτυχία σου για τη γυναίκα που έγινα.
Η σχέση μας δεν ήταν πάντα εύκολη, ήταν, όμως, σίγουρα γεμάτη αγάπη και άπειρα πειράγματα πως την ημέρα του γάμου μου θα ήσουν σαν τον Steve Martin, στην ταινία «Ο Μπαμπάς της Νύφης». Και όμως η ημέρα αυτή πλησιάζει και καθόλου δεν μοιάζεις στον υπερκινητικό, γκρινιάρη και ανήσυχο μπαμπά που δεν θεωρούσε κανέναν άντρα αρκετά καλό για την αγαπημένη του κόρη. Είναι υπέροχο πως βρήκες και πάλι τον τρόπο να είσαι δίπλα μου και να μου χαρίζεις τη βοήθειά σου, έτσι όπως έκανες πάντα, χωρίς πολλά λόγια.
Και αν την τελευταία περίοδο οι προετοιμασίες με έχουν απορροφήσει, θέλω να ξέρεις ότι βλέπω πως παραμένεις εκεί να με προσέχεις και να με καμαρώνεις. Και ανυπομονώ για τη στιγμή που όλα θα έχουν μπει στη θέση τους, που ο αγαπημένος μου θα είναι πια o άντρας μου και που εγώ -ως παντρεμένη γυναίκα πλέον- θα χορέψω με τον πατέρα μου τον πρώτο μας χορό!
Γνωρίζω πως ο έγγαμος βίος δεν θα είναι κάθε ημέρα στρωμένος με ροδοπέταλα, ξέρω, όμως, πως σε κάθε δυσκολία θα φέρνω στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή και θα χαμογελάω. Θα ξέρω ότι εσύ πιστεύεις σε εμένα, ότι με έχεις κάνει αρκετά δυνατή και πως ό,τι και να βρεθεί στο δρόμο μου, με τους ανθρώπους που αγαπάω στο πλάι μου, δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Και για όλα αυτά… σε ευχαριστώ!
