Προσπαθώ να θυμηθώ την πρώτη φορά που τη γνώρισα και δεν μπορώ. Η Κατερίνα Κουλουμπούρου, ιδιοκτήτρια της KK Jewelry Lab και ίσως η πιο ταλαντούχα φίλη που έχω τα τελευταία 10 χρόνια, νομίζω πως ήταν η πρώτη πελάτισσα του Yes I Do, καθώς και οι δύο ξεκινήσαμε τις επιχειρήσεις μας σχεδόν ταυτόχρονα. Η Κατερίνα, ξέρετε, είναι ένα φωτεινό πλάσμα, ισορροπημένο, με αστείρευτο ταλέντο και μεγάλα όνειρα. Οι συλλογές της έχουν εξυμνηθεί στα πιο influential περιοδικά μόδας του πλανήτη και τα κοσμήματά της αποτελούν συνώνυμο της καλαισθησίας, του minimal design και της «εμμονής».
Γιατί, αν βάλεις μία φορά KK Jewelry Lab, μετά είναι μονόδρομος. Δεν μπορείς να φορέσεις τίποτα άλλο.
Έφτασα στον Βύρωνα, στο showroom της KK Jewelry Lab φορώντας βέρες KK, τρία δαχτυλίδια ΚΚ, το signature ΚΚ κολιέ με τα μονογράμματα της οικογένειάς μου, σκουλαρίκια ΚΚ και το βραχιόλι που μου είχε πάρει η Νάνσυ πριν από μερικά χρόνια και εσωτερικά γράφει «Μπούφος» (έτσι με φωνάζει – οι μπούφοι είναι έξυπνα πουλιά, να το τονίσω αυτό), και αυτό ΚΚ. Και δεν τα φόρεσα επειδή θα πήγαινα στην Κατερίνα. Τα φοράω κάθε μέρα εδώ και χρόνια, όπως συμβαίνει σε όλους όσοι αποκτούν κάτι από την Κατερίνα. Άπαξ και το βάλεις πάνω σου, δύσκολα το αντικαθιστάς.
«Αλήθεια, πώς ξεκίνησε όλο αυτό;» τη ρωτάω και απορώ που ποτέ δεν έχουμε συζητήσει την ιστορία πίσω από το σημερινό επιτυχημένο brand κοσμημάτων.
Κάθεται αναπαυτικά στην καρέκλα της και είναι έτοιμη να πιάσει την ιστορία από την αρχή. «Εδώ που βρισκόμαστε ήταν παλιά το εργαστήριο των γονιών μου. Εδώ συγκεκριμένα υπήρχαν πάγκοι και τεχνίτες, που δούλευαν για πολλά χρόνια το χειροποίητο κόσμημα. Η δουλειά τότε ήταν κυρίως να πηγαίνουν σε εκθέσεις, να παίρνουν καλούπια και να κάνουν χονδρική. Δηλαδή, πριν αναλάβω εγώ, δεν σχεδίαζε κανένας. Η ιστορία μας αρχίζει όταν ο μπαμπάς μου, στα νιάτα του, ξεκίνησε να δουλεύει μαζί με τον κύριο Καίσαρη. Στην πορεία, οι δρόμοι τους χωρίστηκαν και ο μπαμπάς μου άνοιξε τη δική του χονδρική. Ταυτόχρονα, η μαμά μου με τα δύο της αδέρφια είχαν μια επιχείρηση πάλι με χονδρική κοσμημάτων, κι έτσι γνωρίστηκαν». Μα πόσο Yes I Do ιστορία, σκέφτομαι… «Ο ένας αδερφός της, για να καταλάβεις, δούλευε ως καρφωτής στον Λαλαούνη, ενώ ο άλλος ασχολιόταν με τις πέτρες και τα διαμάντια, κι η μαμά μου έκανε την επικοινωνία με τους πελάτες. Όλα αυτά κοντά στο 1975. Γνωρίστηκαν λοιπόν, έγιναν ζευγάρι και, έπειτα από περίπου 10 χρόνια, ο μπαμπάς μου πήρε τη μαμά μου στη δουλειά!». Η μαμά της Κατερίνας, η κυρία Πόπη, θα πρέπει να σας πω ότι είναι μία iconic προσωπικότητα, που εργάζεται ακόμα στην επιχείρηση και έχει καρδιά κι ενέργεια έφηβης!
«Εδώ που είμαστε τώρα (σ.σ. στα κεντρικά της ΚΚ Jewelry Lab στον Βύρωνα) ήταν το σπίτι μου. Το δωμάτιό μου!» με επαναφέρει στην πραγματικότητα η Κατερίνα. «Φύγαμε όταν ήμουν στην ΣΤ’ Δημοτικού και το σπίτι μετατράπηκε σε εργαστήριο, όπου δούλευαν τεχνίτες και έκαναν εξαγωγές σε όλη την Ελλάδα».
Προσπαθώ να τη φανταστώ μικρούλα, γιατί και η Κατερίνα, όπως κι η μαμά της, έχει πάντα αυτήν τη σπίθα του μικρού κοριτσιού. Για το σχολείο δεν έχει να μου πει κάτι, όμως, όταν φτάνουμε στα 18 της, αισθάνομαι πως έχουμε μπει στο καλύτερο σημείο της ιστορίας.
«Πριν καν κλείσω τα 18, φεύγω για τη Βιτσέντσα, στη Βόρεια Ιταλία, καθώς εκεί ήταν η GIA (Gemological Institute of America), που είναι μια διάσημη σχολή γεμολογίας. Πώς έγινε; Απλά, και χωρίς πολλή σκέψη. Έγινε μια οικογενειακή συζήτηση και η αλήθεια είναι πως τότε δεν το ήθελα πολύ όλο αυτό. Πάντα μου άρεσε η ψυχολογία και το θέατρο, όμως είπα να το δοκιμάσω. Και, να σου πω την αλήθεια, ευτυχώς που πήγα, γιατί εκεί έζησα ένα όνειρο» μου εξηγεί και μπορώ να φανταστώ τη 18χρονη Κατερίνα στην Ιταλία ανάμεσα σε καταξιωμένους σχεδιαστές κοσμημάτων, διαμάντια και πολύτιμες πέτρες. Ο επόμενος χρόνος τη βρίσκει να κάνει πρακτική στο Χρηματιστήριο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Διαμαντιών (WFDB) στην Αμβέρσα.
«Στην επιστροφή μου στην Ελλάδα, πήρα ένα ακόμα πτυχίο στην Επικοινωνία και για 4 χρόνια σταμάτησα να ασχολούμαι με το κόσμημα. Όμως η ζωή τα έφερε έτσι που το κόσμημα με ξαναβρήκε. Εντελώς ξαφνικά και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έχασα τον μπαμπά μου στα 52 του από καρκίνο… “Έφυγε” μέσα σε ελάχιστους μήνες και εγώ μπήκα στην επιχείρηση, ας το πούμε, κάπως άτσαλα και απότομα». Καταλαβαίνω πως δεν θέλει να το συζητήσουμε αυτό και την αφήνω. Παίρνει μια ανάσα και συνεχίζει.
«Πάντα μου άρεσαν βέβαια οι πέτρες, απλά δεν μπορούσα ποτέ να δω τον εαυτό μου στο κόσμημα, καθώς είχα μάθει πως προορίζεται για την “κυρία Κοκοβίκου”» μου λέει και γελάει. «Είμαι εγώ έτσι; Όχι. Θα γίνω ποτέ; Όχι. Άρα πίστευα πως το κόσμημα δεν μπορώ να το φέρω στα δικά μου δεδομένα. Όμως εκεί, στα 23 μου που χάνω τον μπαμπά μου και πρέπει να πάρω αποφάσεις, μπαίνω στην επιχείρηση και ξεκινάω χρόνο με τον χρόνο να κάνω αλλαγές. Πρώτα άλλαξα εντελώς τον χώρο, αν το πιστεύεις». Φυσικά και την πιστεύω. Ο χώρος που έχει δημιουργήσει αντικατοπτρίζει πλήρως την αισθητική της. Είναι απλά μοναδικός!
«Στην ουσία, πήρα την απόφαση να αλλάξω τα πάντα. Θα τολμήσω να πω ότι ξεκίνησα από το μηδέν, κρατώντας τη γνώση και την πρώτη ύλη, τις πέτρες μου, που τις λάτρευα. Και κάπως έτσι κάνω ένα νέο, δικό μου brand!»
«Φαντάσου ότι, όταν γέννησα τον γιο μου, πριν από 10 χρόνια, στο μαιευτήριο έβλεπα σακούλες και logo» αναφέρει, σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου μια λεχώνα να διαλέγει logo για την επιχείρησή της μέσα σε ένα μαιευτήριο! «Άρα, κλείνετε 10 χρόνια φέτος» της λέω και το συνειδητοποιεί εκείνη τη στιγμή μαζί μου. «Απίστευτο κι όμως αληθινό, κλείνουμε 10 χρόνια» επαναλαμβάνει όλο συγκίνηση και μπορώ να καταλάβω ακριβώς πώς αισθάνεται.
«Σε θυμάμαι τότε» συνεχίζει. «Είχες έρθει εδώ και πάλι έγκυος, τότε στον Οδυσσέα, και κάναμε μια πρώτη κουβέντα για τα μονόπετρα και τις βέρες». Εγώ βέβαια νιώθω ότι την ξέρω από όταν ήμασταν μικρές, γιατί η σύνδεση που έχω μαζί της είναι σχεδόν υπερφυσική.
«Η ΚΚ είναι ακόμα μωρό» μου λέει και γελάει, όμως ξέρει πως έχει στήριγμα την ιστορία και την τεχνογνωσία της οικογένειας. Στα μάτια μου, μόνο μωρό δεν είναι. Είναι μια επιχείρηση πολύ καλά στημένη, με χαρακτήρα, άποψη και μοναδική αισθητική. Πλέον τα ζευγάρια επιλέγουν βέρες και μονόπετρα με κλειστά μάτια και λατρεύουν τόσο το ίδιο το brand όσο και την Κατερίνα.
«Πιστεύεις κάπου;» τη ρωτάω. «Ναι, πιστεύω στο κάτι ανώτερο, στο κάτι που δεν βλέπουμε, στο ότι κάποιος μας προστατεύει και ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό. Πάντα πίστευα, παρόλο που δεν μου φαίνεται» μου λέει χαμογελώντας «και πάντα, σε όποια χώρα κι αν βρεθώ, θα επισκεφθώ μια εκκλησία. Mε ηρεμεί να ξέρω ότι υπάρχει κάτι που δεν βλέπουμε».
Τι της λένε άραγε η Ηλέκτρα και ο Νικόλας, τα φανταστικά της παιδιά, για τη δουλειά της; «Δεν λένε και πολλά» μου λέει χωρίς να έχει κανένα θέμα με αυτό. «Εγώ πάντως τους λέω ότι θέλω να κάνουν ό,τι αγαπούν και ονειρεύονται, δεν θέλω να τους δεσμεύσω συναισθηματικά με την ΚΚ» προλαβαίνει να συμπληρώσει και απαντά μόνη της στην ερώτησή μου αν θα ήθελε τα παιδιά της να γίνουν η τρίτη γενιά.
«Ποιο είναι το αγαπημένο σου κόσμημα;» αναρωτιέμαι. «Η τελευταία μου συλλογή» μου λέει με σιγουριά «και ο Ekivolos». Η τελευταία της συλλογή είναι μία minimal και πολύ ΚΚ εκδοχή του «ματιού», που έγινε αμέσως και δική μου αγαπημένη. Σηκώνεται και τη φέρνει όλη μπροστά μου. Αλήθεια, πώς το κάνει αυτό; Το μάτι που όλοι αγαπάμε να φοράμε, η Κατερίνα το μεταφέρει σε μια δική της διάσταση. «Τι θες να νιώθει όποιος φοράει ΚΚ;» τη ρωτάω, αν και ξέρω πολύ καλά το συναίσθημα.
«Θέλω όποιος φοράει ΚΚ να νιώθει άνετα, ο εαυτός του και να αισθάνεται πως φοράει επάνω του κάτι πραγματικά πολύτιμο».
Και με αυτήν τη λέξη κλείνω την κουβέντα μας.
Τα κοσμήματα της Κατερίνας είναι πολύτιμα.
Πολύτιμα όχι μόνο σε αξία, αλλά και σε συναίσθημα. Πώς το καταφέρνει αυτό; Το ξέρει μόνο η ίδια. Προσωπικά, σκέφτομαι από τώρα ότι την ώρα της γέννας του τρίτου μου μωρού θα πρέπει να αποχωριστώ τα κοσμήματά της και με αγχώνει η σκέψη. Γιατί ξέρω πως όταν τα φοράω, έχω μαζί μου τύχη και θετική ενέργεια.
«Ποια είναι η ομορφότερη στιγμή της ημέρας σου;» ρωτάω για να κλείσουμε. «Όταν έρχεται κάποιος και μου φέρνει παλιά του κοσμήματα που δεν φοράει και μου δίνει την ευκαιρία να φτιάξω με αυτά κάτι νέο. Ξέρεις, συχνά ντρέπονται να το κάνουν αυτό οι άνθρωποι. Όμως, αν έρθουν στην ΚΚ με τα κοσμήματα που δεν φοράνε πια, μπορούν, μέσα από την bespoke υπηρεσία μας, να αποκτήσουν νέα, υπέροχα κοσμήματα, κρατώντας τα μέταλλα και τις πέτρες που έχουν κληρονομήσει από γενιές πίσω». Της κάνω μια αγκαλιά. Η Κατερίνα είναι έμπνευση. Είναι ισορροπία. Είναι δύναμη.
Είμαι πολύ τυχερή και περήφανη που είμαστε φίλες και, αν δεν έχετε δει ποτέ από κοντά τα κοσμήματά της, σας προτείνω να το κάνετε άμεσα. Όσο για τις βέρες και τα μονόπετρα της Kατερίνας, είναι μικρά αριστουργήματα που συνθέτουν ένα minimal και πολυτελές σύμπαν.
Το σύμπαν της KK Jewelry Lab.
Yes I Do Note: Χάρη στην bespoke υπηρεσία της ΚΚ Jewelry Lab, μπορείτε είτε να μεταμορφώσετε τα παλιά σας κοσμήματα είτε να δημιουργήσετε εξ ολοκλήρου προσωπικά και μοναδικά κομμάτια, όπως αρχικά γράμματα, γενέθλιους λίθους ή εξατομικευμένα σύμβολα.
Διαβάστε αυτό το άρθρο και ακόμη περισσότερα στο νέο τεύχος του Yes I Do
που κυκλοφορεί σε 300 premium σημεία σε όλη την Ελλάδα.
