Από τη Γωγώ Καρκάνη
Το πιο δημοφιλές κινηματογραφικό ζευγάρι των ελληνικών ‘60s αντάλλαξε αιώνιους όρκους στα μέσα της δεκαετίας, μετά από μόλις τέσσερις μήνες σχέσης, σαν να έγραφε το ρομαντικό σενάριο για μία ακόμα ταινία του. Και μπορεί η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ να έσπασαν, μέσα στα επόμενα χρόνια, τους όρκους που έδωσαν ενώπιον του ιερέα, αλλά ο γάμος τους μέχρι σήμερα γίνεται πηγή έμπνευσης. Από το κομψό νυφικό Givenchy -που όπως επέτασσαν οι συνθήκες της εποχής ράφτηκε από διαπιστευμένο ελληνικό ραφείο, το «Νίτσα», σύμφωνα με τις οδηγίες που έστειλε ο γαλλικός οίκος- μέχρι την τοποθεσία του destination wedding, όταν ο όρος δεν υφίστατο ακόμα στη χώρα μας: τους ατμοσφαιρικούς Δελφούς.
Οι αληθινοί της γάμοι
Το νυφικό της Αλίκης Βουγιουκλάκη όχι μόνο αντιγράφηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, από άπειρες Ελληνίδες, αλλά παρομοιάζεται, στις μέρες μας, ακόμα και με το λουκ της Μέγκαν Μαρκλ στο γάμο της με τον πρίγκιπα Χάρι. Με τη διαφορά ότι η γαλαζοαίματη του ελληνικού κινηματογράφου δεν είχε επιλέξει ως headpiece μια τιάρα, σαν τη δούκισσα του Σάσσεξ, αλλά ένα λουλούδι μιγκέ, που στερέωνε το αιθέριο πέπλο. Μάλιστα το ζευγάρι Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ, δεκαετίες μπροστά, είχε ακολουθήσει και μια ιδέα για να περιορίσει το budget: σε κάποιους καλεσμένους μοίρασε μπομπονιέρες από αυθεντικό ασήμι, ενώ σε άλλους ιμιτασιόν.
Πολλά χρόνια μετά ακολούθησε ένας δεύτερος, μυστικός γάμος της Αλίκης Βουγιουκλάκη, με τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη, στην Παναγιά Γοργοεπήκοο, το εκκλησάκι δίπλα στη Μητρόπολη των Αθηνών. Όμως τίποτα δεν θα επισκίαζε τη θρυλική τελετή ένωσής της με τον Έλληνα ζεν πρεμιέ των sixties στους Δελφούς. Αργότερα το ζευγάρι Παπαμιχαήλ- Βουγιουκλάκη θα αστειευόταν, σε κοινή συνέντευξη, πως την ημέρα του γάμου του νόμιζε πως βρισκόταν σε ένα ακόμα γύρισμα. «Βγαίνω με το νυφικό και βλέπω το Δημήτρη να με περιμένει έξω από την εκκλησία. Ποια ταινία γυρίζουμε, ποια ταινία γυρίζουμε;”» έλεγε η Αλίκη, για να συμπληρώσει ο Δημήτρης: «Έχουμε παντρευτεί τόσες φορές προηγουμένως στις ταινίες, που παραλίγο να πει ο πάτερ cut».
Οι γάμοι της στην οθόνη
Πράγματι, το ζευγάρι παντρεύτηκε αμέτρητες φορές στο σελιλόιντ, με κάποιους κινηματογραφικούς γάμους να αφήνουν στη συλλογική μνήμη ένα εξίσου ισχυρό αποτύπωμα. Γιατί, όμως, έχουν μείνει αξέχαστοι; Σε μια εποχή που το μοντέλο του γάμου παρέμενε ο απόλυτος κυρίαρχος -όπως επιβεβαιώνει η Τίνα Κακλαμάνη, από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, στη μελέτη της «Γάμοι και Διαζύγια στην Ελλάδα: Διαχρονικές τάσεις»- τα σενάρια της Φίνος Φιλμ με το «πιο λαμπρό αστέρι» της καθρέφτιζαν μια σπουδαία αλλαγή που συντελέστηκε στα ‘60s: Πλέον οι περισσότεροι γάμοι -σύμφωνα και με την Έλενα Ντακούλα σε άρθρο στην Athens Voice με τίτλο «Πώς ήταν η ζωή στην Αθήνα τη δεκαετία του 1960;»- γίνονταν από έρωτα και όχι από συνοικέσιο. Στην περίπτωση της Αλίκης, συγκεκριμένα, από έναν έρωτα ικανό να ξεπεράσει τα πάντα. Γιατί οι ηρωίδες της μέχρι να φτάσουν στα σκαλιά της εκκλησίας είχαν ζήσει κάθε είδους, πιθανές και απίθανες, περιπέτειες.
Άλλοτε ντύνονταν ναυτάκια και κατάφερναν να διεισδύσουν στο αντρικό άβατο του Ναυτικού («Η Αλίκη στο Ναυτικό»). Άλλοτε, αν και κορίτσια της «καλής κοινωνίας», μεταμφιέζονταν σε «αντράκια» και μάλιστα «αλητάκια», με τους προφανείς συμβολισμούς, και ερωτεύονταν γόηδες από κατώτερες κοινωνικές τάξεις («Η αρχόντισσα και ο αλήτης»). Άλλοτε, αν και κόρες εργοστασιαρχών, έπαιρναν το μέρος των εργατών στη φάμπρικα διεκδικώντας μαζί τους περισσότερα δικαιώματα («Η κόρη μου η σοσιαλίστρια»). Άλλοτε αναστάτωναν ένα ολόκληρο χωριό με τις «επαναστατικές» εκπαιδευτικές μεθόδους που εφάρμοζαν ως δασκάλες («Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά»). Άλλοτε συμμετείχαν στην αντίσταση κατά των Γερμανών («Υπολοχαγός Νατάσσα»). Οι χαρακτήρες που ενσάρκωνε η Αλίκη απολάμβαναν σε έναν βαθμό τη γυναικεία χειραφέτηση, αν και η διαδρομή τους κατέληγε αναπόφευκτα στον παραδοσιακό προορισμό του γάμου.
Η «Υπολοχαγός Νατάσσα», ειδικότερα, σημείωσε ιστορικό ρεκόρ εισιτηρίων -που δεν επρόκειτο να σπάσει, παρά μόνο τριάντα χρόνια αργότερα, η ταινία «Safe Sex» των Ρέππα-Παπαθανασίου – μεταξύ άλλων χάρη στην εντυπωσιακή -αν και υπέρ του δέοντος μελοδραματική- σκηνή του ματωμένου γάμου, όπου η νύφη, αν και τραυματισμένη και αιμόφυρτη, καταφέρνει να φτάσει στην εκκλησία. Το ζευγάρι όχι μόνο στεφανώνεται αλλά νικάει και τους Γερμανούς, μια σεναριακή ανατροπή -ή κλισέ, όπως το δει κανείς- που συμβολίζει τον θρίαμβο της αγάπης, ανάμεσα σε δύο Έλληνες αγωνιστές, εναντίον των κατακτητών.
