Σκέφτομαι, κοιτάζοντας το flowerful και ultra pink εξώφυλλο του φθινοπωρινού μας τεύχους, πως το ροζ ασυνείδητα έχει καταταχθεί στα χρώματα που συμβολίζουν άλλοτε την αθωότητα και την παιδικότητα και άλλοτε την αφέλεια, ενδεχομένως είναι ταυτισμένο με μια ελαφρότητα, μια ροζ φούσκα όπου όλα μοιάζουν να είναι όμορφα, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.
Μη με κρίνετε, μα εγώ μεγάλωσα μέσα σε μια τέτοια ροζ φούσκα. Ίσως όχι απόλυτα φορώντας ροζ –η μητέρα μου επέλεγε όλα τα άλλα χρώματα εκτός από αυτό, έτσι συχνά τη ρωτούσαν «τι κάνει το αγοράκι σας»–, όμως η ροζ φούσκα ήταν εκεί, πάντα παρούσα στην οικογένειά μας, να λειτουργεί σαν προστατευτικός μηχανισμός έτοιμος να ενεργοποιηθεί για να προφυλάξει, να καλύψει, να απαλύνει.
Η ροζ φούσκα…
Μεγαλώνοντας, η ίδια η ζωή παίρνει στα χέρια της μια διαβολική μικρή βελονίτσα και πιέζει, πιέζει, πιέζει, μέχρι να γίνει το big bang. Η ροζ φούσκα μια μέρα, σε άλλους νωρίτερα, σε άλλους πολύ αργότερα, σκάει. Και ξαφνικά βγαίνουμε έξω από το σώμα μας, τις συνήθειές μας, τον εαυτό μας, για να κοιτάξουμε τον κόσμο με άλλη ματιά. Χωρίς τη φούσκα.
Τότε, θα έλεγε κανείς, πως έρχεται αυτή η περίφημη «ενηλικίωση», που καθόλου δεν έχει να κάνει με τα 18 μας χρόνια, αλλά περιγράφει τη δυνατότητα που αποκτάμε ξαφνικά να κοιτάξουμε τον κόσμο στα μάτια. Να κλάψουμε, να φοβηθούμε, να φωνάξουμε, να νιώσουμε θλίψη και θυμό. Όλα καλά ως εδώ. Θα συμφωνήσουν και οι απανταχού ψυχοθεραπευτές που προσπαθούν να μας οδηγήσουν σε μια συνειδητή πορεία προς τη δική μας αλήθεια.
Όμως -σκέφτομαι- μήπως τελικά η ροζ φούσκα έχει τη δική της μαγεία; Μήπως, πριν πιέσουμε τη βελόνα για το τελικό μπαμ, να το σκεφτόμασταν ξανά; Ή, έστω, μήπως να τη φουσκώναμε μια στο τόσο για να κάνουμε ένα flashback σε παιδικά συναισθήματα και αναμνήσεις, εκεί όπου όλα ήταν πιο γλυκά, πιο χαμογελαστά και πιο ροζ;
Ο γάμος, ξέρετε, είναι μια ροζ φούσκα. Με όλα τα θετικά connotations που έχουν αυτές οι δύο λέξεις όταν τοποθετηθούν η μία δίπλα στην άλλη. Ο γάμος είναι -και πρέπει να είναι- πλημμυρισμένος από συναίσθημα. Και δεν μιλάω για την τελετή μόνο. Μιλάω για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ροζ χρυσόσκονη με συνταγή γιατρού; Γιατί όχι. Ο γάμος είναι και πρέπει να είναι μέσα σε μια ροζ φούσκα. Και αν τον βιώνετε έτσι, κρατήστε το συναίσθημα. Ζήστε το.
Σε αυτό το τεύχος, συνειδητά επιλέξαμε να σας ξεναγήσουμε στον δικό μας ροζ πλανήτη. Στο cover story μας, αυτό το υπέροχο, «λουλουδένιο» κορίτσι, η Γαρυφαλλιά Καληφώνη, μας υπενθυμίζει πως η ζωή είναι όμορφη, αλλά είναι ακόμα ομορφότερη όταν είμαστε ερωτευμένοι. Ανατρέξτε στη σελίδα 83 για να γνωρίσετε τους επαγγελματίες γάμου που εμπιστευόμαστε με κλειστά μάτια και τους προτείνουμε για να απογειώσουν τη δική σας μεγάλη μέρα, ενώ, φτάνοντας στη σελίδα 117, θα πάρετε έξτρα δόσεις έμπνευσης από αληθινούς γάμους. Διαβάστε οπωσδήποτε το θέμα Sapiosexual στη σελίδα 20, γιατί μπορεί να είστε και να μην το ξέρετε, δείτε, πίνοντας ένα ποτήρι σαμπάνια, τα εντυπωσιακά νυφικά των «Designers we love» στη σελίδα 48 και ταξιδέψτε μαζί μας στα πιο Instagram approved ξενοδοχεία του κόσμου για ένα check-in to paradise, στη σελίδα 162.
Δεν ξέρω ποια είναι η δική σας σχέση με τις ροζ φούσκες, αλλά, αν με ρωτάτε, πιστεύω πως η χρυσόσκονη, το ροζ περίβλημα, οι ζεστές αγκαλιές, η πίστη στο «για πάντα μαζί» και η πεποίθηση πως είναι στο χέρι μας να ζούμε τη μαγεία της κάθε στιγμής, όλα αυτά είναι ένα δώρο προς τον εαυτό μας. Είναι ένα μικρό δείγμα self-care, μιας αυτοφροντίδας που φέτος τη χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση, η ώρα η καλή αν ετοιμάζεστε για τον χριστουγεννιάτικο γάμο σας, και σας κάνω από τώρα Save The Date για τον Μάρτιο του 2024, όπου το Yes I Do θα κάνει ένα extraordinaire celebration για τα 10 χρόνια του!
Διαβάστε αυτό το άρθρο και ακόμη περισσότερα στο νέο τεύχος του Yes I Do που
κυκλοφορεί σε 300 premium σημεία σε όλη την Ελλάδα.
