Η πόρτα του εργαστηρίου ανοίγει και ένας μαγικός κόσμος ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Βρίσκομαι στον ταύρο, στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Bilero όπου δημιουργούνται παπούτσια αληθινά κομψοτεχνήματα. Η συζήτηση με τα αδέρφια Μπιλέρο, τον Γιάννη και τον Θωμά, με αφήνει άφωνη. Όλα αυτά που βλέπω μπροστά μου δημιουργήθηκαν σε λιγότερο από πέντε χρόνια και χωρίς οι δυο τους να έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την υποδηματοποιία. Αν αυτό δεν είναι success story, τότε, πείτε μου, τι είναι;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Με τον Θωμά είχαμε μια αποθήκη και πωλούσαμε εισαγόμενα πράγματα» μου εξηγεί ο Γιάννης, προσπαθώντας να με πείσει πως όλο αυτό που βλέπω είναι απίστευτα φρέσκο. Συνεχίζω να του φέρνω αντίσταση, γιατί ο τρόπος που εκείνη τη στιγμή ο Θωμάς τοποθετεί μικρά διαμάντια πάνω σε μια bridal γόβα με κάνει να πιστεύω πως την τέχνη αυτή την έχει διδαχθεί σίγουρα από τον μπαμπά του ή τον παππού του. «Πριν από πέντε χρόνια η δουλειά μας στη βιοτεχνία άρχισε να πέφτει και έτσι σκεφτήκαμε τι έχει ανάγκη ο κόσμος, τι μας ζητούσαν. Έτσι κάπως προέκυψε η ιδέα για το προσωποποιημένο, το μοναδικό». «Μα δεν γνωρίζατε τίποτα και σήμερα έχετε δημιουργήσει την απόλυτη γυναικεία fashion εμμονή; Πού βρήκατε τις μηχανές; Πώς μάθατε την τέχνη;» ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω όλο αυτό. Πίνει μια γουλιά από τον καφέ του και, με το χαρακτηριστικό χαμόγελό του, ο Θωμάς αφήνει για λίγο τη
γόβα που ολοκληρώνει στην άκρη και με κοιτάει. «Εμείς θέλαμε να το κάνουμε. Και το κάναμε. Τίποτα δεν ήταν εύκολο και τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Ρωτήσαμε, διαβάσαμε, ερευνήσαμε, μάθαμε. Στην αρχή κάναμε και λάθη. Πολλά. Όμως, με ασταμάτητη δουλειά, φτάσαμε σήμερα εδώ».
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Κοιτάζω γύρω μου τον χώρο. Μηχανές. Πολλές και μεγάλες. Τεχνίτες μιας πιο retro λογικής. Ξέρετε, από εκείνους που εστιάζουν στη λεπτομέρεια. Χρώματα. Καλαπόδια. Χιλιάδες υφάσματα. Δέρματα. «Κάθε ζευγάρι παπούτσια, για να φτάσει στην πελάτισσα, περνάει από 20 με 30 στάδια». Είμαι σε σοκ. Πιάνω ένα ζευγάρι στα χέρια μου και αισθάνομαι τη μοναδική υφή του. Παρατηρώ τις ραφές, το τακούνι. Σχεδόν το χαϊδεύω. Τα παπούτσια είναι ένα παραδοσιακό γυναικείο φετίχ, αλλά στην παρούσα περίπτωση δεν είναι αυτό το θέμα. Εδώ μιλάμε για μικρά έργα τέχνης. «Δεν υπάρχει παπούτσι που δεν μπορούμε να φτιάξουμε» μου λέει ο Γιάννης. Κλέβω λίγο από το αίσθημα περηφάνιας που νιώθει. Πάντα με συναρπάζουν
οι αυτοδημιούργητοι άνθρωποι.
ΤΟ «ΜΑΖΙ»
Η συζήτηση με τα αδέρφια Μπιλέρο είναι απολαυστική. Ο ένας ξεκινάει, ο άλλος συμπληρώνει, ξαναπιάνει την κουβέντα ο πρώτος. «Δουλεύουμε μαζί και αυτή είναι η επιτυχία μας. Ο καθένας μας έχει διαφορετικούς ρόλους, αλλά η δύναμή μας είναι το “μαζί”» με προλαβαίνει ο Γιάννης. «Η επιτυχία είναι η πρόβα στο πόδι. Τα δύο πόδια ποτέ δεν είναι ίδια, είναι πάντα διαφορετικά. Το χαμόγελο που βλέπουμε στα πρόσωπα των πελατών μας είναι η δική μας επιτυχία» συμπληρώνει ο Θωμάς και νιώθω πως οι δύο αυτοί άνθρωποι, μέσα από την επαγγελματική τους επιτυχία, προσφέρουν στους εαυτούς τους και ανεκτίμητες στιγμές προσωπικής χαράς και καταξίωσης. Γιατί παραδίδουν πλέον εκατοντάδες ζευγάρια παπούτσια στους πελάτες τους και κάθε στιγμή παράδοσης τους γεμίζει με αυτή την ιδιαίτερη χαρά.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ
Μα φτιάχνουν τα πάντα από το μηδέν; «Γιατί δεν παίρνετε έτοιμα έστω τα λουλούδια που θα τοποθετήσετε επάνω στις γόβες» αναρωτιέμαι. «Δεν θα ήταν ποτέ το ίδιο αν δεν τα φτιάχναμε εμείς» μου εξηγεί ο Γιάννης. «Το λουλούδι θα πρέπει να έχει το ίδιο δέρμα με το παπούτσι, τέλος!» λέει και γελάμε μαζί. Οκέι, έχω καταλάβει. Δεν δέχονται τίποτα λιγότερο από το τέλειο και αυτό είναι τελικά το δικό τους μυστικό.
Διαβάστε αυτό το άρθρο και ακόμα περισσότερα στο νέο τεύχος του Yes I Do που κυκλοφορεί σε 300 premium σημεία σε όλη την Ελλάδα.
