Από τη Γωγώ Καρκάνη
Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες τρόμου για ομηρικούς καβγάδες ανάμεσα στη νύφη και τα πεθερικά στην εκπνοή του χρόνου, που κατέληξαν σε έναν γάμο σε πολεμικό κλίμα – ή, ίσως ακόμα χειρότερα, σε ψυχροπολεμικό κλίμα, με τους γονείς του γαμπρού ηχηρά απόντες από την τελετή. Κάποιες φορές οι ισορροπίες στη σχέση νύφης-πεθεράς είναι λεπτές και αρκεί μία φράση για να ανατραπούν, ιδιαίτερα αν η πεθερά αντιμετωπίζει τη νύφη σαν αντίζηλο ή σαν ανταγωνίστρια στις οικογενειακές υποθέσεις.
Τι είναι καλό, λοιπόν, να αποφύγετε να πείτε στην πεθερά σας την ημέρα του γάμου σας -και οποιαδήποτε άλλη μέρα της ζωής σας- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνετε την αξιοπρέπειά σας; Όσο για τα όρια που πρέπει να τεθούν με τα πεθερικά, αυτή η δύσκολη δουλειά ανήκει στη δικαιοδοσία του συζύγου σας.
«Όχι, αυτό δεν πρόκειται να το κάνουμε»
Είτε η πεθερά έκανε μια πρόταση για μια διακοσμητική λεπτομέρεια είτε προσπαθεί να παρέμβει ριζικά στον τρόπο ζωής σας, η προσέγγιση «όχι, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια» δεν είναι ποτέ καλή λύση, καθώς αντί να θέσει όρια ενεργοποιεί τους αμυντικούς μηχανισμούς του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας και τον ετοιμάζει για αντεπίθεση. Δεν έχετε καμία υποχρέωση να εκπληρώσετε κάθε επιθυμία της, οφείλετε ωστόσο να την ακούσετε και δεν πειράζει να ντύσετε το «όχι» με ένα πιο διπλωματικό περιτύλιγμα.
«Έχουμε αποφασίσει ήδη ποιους θα καλέσουμε στη δεξίωση»
Η συγκεκριμένη φράση εκ πρώτης όψης δεν έχει τίποτα κακό, εκτός αν τα πεθερικά έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου τα έξοδα της δεξίωσης, δώρο που μπορεί να συνοδεύεται από την άγραφη συμφωνία να έχουν κάποιο λόγο στη διοργάνωση (έστω και αν αυτό σημαίνει μια μικρή παραχώρηση, όπως κάποιες προσθήκες στη λίστα των καλεσμένων ή μερικά παραδοσιακά τραγούδια από το χωριό τους στην playlist της βραδιάς). Καλώς ή κακώς, σύμφωνα με την αμερικανική δημοσκόπηση 2019 Newlywed Report, ένα ζευγάρι καλύπτει το κόστος του γάμου του σε ποσοστό 45%, με τους γονείς τους να συμπληρώνουν το υπόλοιπο 46% (και άλλους συγγενείς και φίλους το 9%).
«Δεν χρειαζόμαστε τη βοήθειά σου»
Σίγουρα δεν θα θέλατε ο γάμος σας να αντικατοπτρίζει την αισθητική της πεθεράς σας, αλλά απορρίπτοντας οποιαδήποτε προσφορά της για βοήθεια, απορρίπτετε την επιθυμία της να νιώθει χρήσιμη. Σε κάποιες περιπτώσεις, δεν θα ήταν κακό να επιλέξουμε τις μάχες που δίνουμε με τα πεθερικά μας, αντιμετωπίζοντάς τα όπως τα μικρά παιδιά: αναθέτοντάς τους μικρά καθήκοντα ή αφήνοντάς τα να αποφασίσουν σε ψευτοδιλήμματα (π.χ. να διαλέξουν ανάμεσα στο λιλά και το απαλό ροζ στη διακόσμηση του τραπεζιού).
«Αυτό θα φορέσεις στον γάμο;»
Ακόμα και αν το πούμε με τον πιο ήπιο τόνο που μπορούμε να επιστρατεύσουμε όταν τη βλέπουμε να κρατά ένα πλουμιστό ταγιέρ της δεκαετίας του ’80 που δεν επέστρεψε ποτέ στη μόδα και δικαίως, θα προκαλέσουμε ένταση με αφορμή ένα ζήτημα που δεν είναι, στο κάτω κάτω, ζωής και θανάτου. Αν θεωρούμε ότι ο δικαστής του στιλ θα καταδίκαζε την πεθερά μας σε ισόβια, μπορούμε να της προτείνουμε να πάμε μαζί για ψώνια – μια ευκαιρία να την καθοδηγήσουμε και να ενδυναμώσουμε τις σχέσεις μας.
«Ο Κώστας/Γιάννης/Δημήτρης δεν είναι πια μικρό παιδί»
Με όποιον τρόπο κι αν ερμηνευτεί αυτή η ατάκα, το αποτέλεσμα θα είναι άσχημο. Η πεθερά μας μπορεί να σκεφτεί ότι υπονοούμε πως κακομαθαίνει τον γιο της – ή, ακόμα χειρότερα, ότι δεν τον αγαπάμε όσο εκείνη, που θα τον έχει για πάντα στην καρδιά της σαν ένα πεντάχρονο αγόρι.
«Η οικογένειά μου δεν το κάνει έτσι»
Η αλήθεια είναι ότι κάθε οικογένεια το κάνει διαφορετικά και οποιαδήποτε σύγκριση είναι ανούσια, έως και επικίνδυνη. Επιπλέον, η πεθερά πιστεύει ότι από τη στιγμή που ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε τον γιο της αυτομάτως ανήκουμε και στη δική τους οικογένεια, οπότε δεν υφίστανται τέτοιοι διαχωρισμοί. Ακόμα και αν η άποψή σας κλίνει περισσότερο προς το «μακριά κι αγαπημένοι», εκφράζοντάς τη ρητά περισσότερα προβλήματα θα δημιουργηθούν παρά θα λυθούν.
