Πριν από λίγο καιρό μπήκα στα τριάντα οκτώ μου χρόνια και επαγγέλλομαι αρχισυντάκτης σε wedding περιοδικό και site – σε αυτό το site στο οποίο διαβάζετε το παρόν κείμενο. Ακούγεται, λοιπόν, παράδοξο το ότι δεν θέλω να παντρευτώ ποτέ μου. Στην ηλικία μου, ο πατέρας μου μετρούσε ήδη δεκαοκτώ χρόνια έγγαμου βίου και τέσσερα παιδιά. Εγώ είμαι το τρίτο στη σειρά και όταν ο πατέρας μου ήταν εκείνος τριάντα οκτώ ετών, εγώ πήγαινα γυμνάσιο.
Από το «no, I don’t» στο «if I ever». Kαι έπειτα, στο «yes I do»;
Παρότι είμαι δεσμευμένος τα τελευταία δεν θέλω να θυμάμαι κι εγώ πόσα χρόνια, είμαι από τους ανθρώπους που ξεκαθάρισαν πολύ νωρίς στη ζωή τους το ότι δεν κάνουν για γάμους και παντρειές. Έφηβος ακόμη, είχα διαβάσει στο λογοτεχνικό ένθετο μιας εφημερίδας για έναν ποιητή που έζησε όλη του τη ζωή με μια ποιήτρια, αλλά δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Ζούσαν στην ίδια γειτονιά, σε ξεχωριστά σπίτια και κάθε βράδυ έβγαιναν ραντεβού.
Η ζωή που πάντα εκπλήσσει τα έφερε έτσι που η δική μου ιστορία αγάπης μοιάζει καρμπόν με τη δική τους – «you better watch out what you wish for» που τραγουδούσε κάποτε η αγαπημένη μου Courtney Love. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει η σχέση μου χωρίς στεφάνι, αλλά ιδανικά θέλω να παραμείνει σε αυτό της το status. Όχι γιατί φοβάμαι τις δεσμεύσεις. Αλλά για να μην προδώσω τα προσωπικά μου ιδανικά. Την πίστη μου σε έναν έρωτα αναρχικό και αδιαμεσολάβητο από την επίσημη θρησκεία, το κράτος, την κοινωνία. Την πίστη μου σε έναν έρωτα επισφαλή που ίσως παραμένει τόσα χρόνια ζωντανός χάρη σε αυτήν ακριβώς την επισφάλεια.
Τι δουλειά έχω, λοιπόν, σε ένα wedding site; Πριν ξεκινήσουμε τις συνομιλίες με τη Μυρτώ για να αναλάβω την αρχισυνταξία, ομολογώ ότι τα πρώτα πράγματα που είχα διερωτηθεί ήταν το αν τα κορίτσια στο περιοδικό είχαν σώας τα φρένας και «από πού κι ως πού πίστεψαν σε μένα». Κι όμως, μετά από μία εβδομάδα στο γραφείο ένιωθα λες και δούλευα από πάντα εδώ. Λες και η μάνα μου είχε οίκο νυφικών κι εγώ μεγάλωσα κρυφακούγοντας όλα όσα έλεγαν οι νύφες μεταξύ τους.
Η αλήθεια είναι πως μικρός μάζευα τα τούλια από τις μπομπονιέρες που κατά καιρούς έφταναν στο σπίτι μέσα σε μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών, φιλοδοξώντας -αφού μαζέψω αρκετά- να ράψω ένα νυφικό για την ξαδέλφη μου. Πριν από μία εβδομάδα -και μία μέρα πριν τα γενέθλιά μου- είδα ένα παράξενο όνειρο. Ήμουν έξω από το σπίτι που γεννήθηκα και προχωρούσα τη διαδρομή προς το σπίτι στο οποίο μένω τώρα. Πάνω στα σταθμευμένα αυτοκίνητα στους δρόμους, ήταν απλωμένα νυφικά, εκατοντάδες νυφικά.
Όταν έφτασα στο σπίτι μου, ξύπνησα. Μιας και βρίσκω ποιητικό το να αναλύω τα όνειρα που βλέπω στον ύπνο μου, ξεκλείδωσα κατευθείαν το κινητό μου τηλέφωνο και γκούγκλαρα τις λέξεις «νυφικό» και «ονειροκρίτης». Ο χρησμός; «Αν είστε άντρας και είδατε όνειρο με νυφικό, σημαίνει ότι η υπόθεση του γάμου σάς ταλαιπωρεί και είναι κάτι που δεν θέλετε ούτε να ακούσετε αλλά τελικά θα το τολμήσετε…». Χαμογέλασα και σκέφτηκα μέσα μου «κοίτα να δεις τι σου κάνει το άγχος για τη δουλειά, τώρα που κλείνουμε τεύχος και τρέχουμε και δε φτάνουμε». Κι όμως, πριν ξανακοιμηθώ σκέφτηκα… «κι αν ποτέ παντρευόμουν;»!
Διαβάστε επίσης…
Γάμος είναι να διαλέγεις τον άλλο ξανά και ξανά…
Γιατί έκανα θρησκευτικό γάμο ενώ δεν είμαι σίγουρη αν πιστεύω στον Θεό…
Η μεταγαμήλια μελαγχολία μου χτύπησε την πόρτα λίγες ώρες αφότου έγινα «Κυρία Μπίθα»…
