Από τη Γωγώ Καρκάνη
Όταν, πριν από λίγα χρόνια, ο Jason Priestley κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του, σε ένα σημείο συμβούλευε τους επίδοξους ηθοποιούς το εξής: «Αν έχετε την τύχη να βρεθείτε σε μια επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά, μην την αφήσετε μέχρι να σας διώξουν. Ποτέ δεν ξέρετε πότε, και αν, θα έρθει η επόμενη». Κάτι παραπάνω ξέρει ο σταρ που, όσοι μεγαλώσαμε στα ‘90s, πάντα θα θυμόμαστε σαν τον Brandon από τα «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς».
Οι σημερινοί τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, όταν έμαθαν ότι οι πρωταγωνιστές της θρυλικής τηλεοπτικής σειράς έκαναν ένα διαδικτυακό reunion για να γιορτάσουν την επέτειο των 30 χρόνων από την πρεμιέρα της πριν 3 χρόνια, ίσως περάσουμε μια μίνι ηλικιακή κρίση. Γιατί παραμένει εκπληκτικά ζωντανή η ανάμνηση του πρώτου επεισοδίου, όπου η Brenda και ο Brandon μετακομίζουν με τους γονείς τους σε μία από τις πλουσιότερες συνοικίες της Αμερικής, κι εκεί προσπαθούν να ενταχθούν σε μια κοινότητα γεμάτη ακριβά αυτοκίνητα, βίλες και επώνυμα ρούχα.
Όπως όμως συμβαίνει και στην TV και στην πραγματική ζωή, η λάμψη είναι κάποιες φορές παραπλανητική. Γιατί, ενώ προχωράει η σειρά, μας ξεναγεί και στις πιο σκοτεινές γωνιές των ηρώων της: σε δυσλειτουργικές οικογένειες, καταχρήσεις, σεξουαλικές επιθέσεις, ψυχικά προβλήματα.
Μια Αμερικανίδα αρθρογράφος, η Amanda Mushro, μαμά πλέον, γράφει με χιούμορ: «Και αν κλείδωνα τα παιδιά μου σε ένα δωμάτιο και τα ανάγκαζα να παρακολουθήσουν και τις δέκα σεζόν; Και μετά να μπορούν να βγουν και να συζητήσουμε τα όσα έμαθαν». Πραγματικά, το «Μπέβερλι Χιλς» μας παρέδωσε μαθήματα ζωής χωρίς ίχνος διδακτισμού, μέσα από μια ανάλαφρη, ακαταμάχητη αφήγηση. Ίσως γι’ αυτό ακριβώς ήταν και τόσο δυνατά. Ή, όπως το έθεσε η ψυχολόγος Danya Braunstein, τα μηνύματά του είναι τόσο αποτελεσματικά «γιατί ενσωματώνονται αρμονικά στην πλοκή και τους χαρακτήρες του».
Μέσα από τα «Χτυποκάρδια» μπλεχτήκαμε κι εμείς σε ερωτικά τρίγωνα, όπως εκείνο της Kelly, του Brandon και του Dylan, για να απορρίψουμε τελικά και τις δύο επιλογές, σαν την ξανθιά πρωταγωνίστρια, σε ένα θρυλικό statement φεμινισμού («διαλέγω τον εαυτό μου»). Μάθαμε πόσο καταστροφικό μπορεί να γίνει το αλκοόλ, όταν η Donna, μεθυσμένη, παραλίγο να χάσει την αποφοίτησή της, αλλά και πόσο σωτήρια μπορεί να αποδειχθεί μια φιλία όταν, χάρη στον Brandon, της δίνεται τελικά η ευκαιρία να φορέσει το χαρακτηριστικό επίπεδο καπέλο. Θορυβηθήκαμε, δεκαετίες πριν από το κίνημα #metoo, μαθαίνοντας ότι η Kelly είχε χάσει την παρθενιά της όταν εξαναγκάστηκε στο σεξ από έναν αθλητή του ποδοσφαίρου.
- Κλάψαμε από χαρά όταν οι σεναριογράφοι παραχώρησαν στη μακροχρόνια αγάπη του David και της Donna το κλείσιμο που της άξιζε, με τον γάμο του φινάλε. Νιώσαμε, τότε, σαν να παντρεύαμε δύο καλούς φίλους. Μαζί τους, άλλωστε, είχαμε μεγαλώσει κι εμείς.
- Μέσα από τα «Χτυποκάρδια» κάναμε χώρο στην κατανόηση των άλλων, ακόμα και απέναντι σε «κακούς» σαν την Emily Valentine, ανακαλύπτοντας ότι η δυσλειτουργική συμπεριφορά της έκρυβε ψυχικά προβλήματα. Καταλάβαμε ότι οι ακραίες προσπάθειες να χάσουμε κιλά είναι αληθινά επικίνδυνες, παρακολουθώντας την Kelly, αφού είχε καταναλώσει χάπια διαίτης με τις χούφτες, να καταλήγει στο νοσοκομείο. Συνειδητοποιήσαμε την αξία της αυτοψηλάφησης, αγωνιώντας για την Brenda που, αν και μόλις 16 ετών, πιάνει ένα εξόγκωμα στο στήθος της (ευτυχώς καλοήθες, σε αντίθεση, σε μια τραγική ειρωνεία, με τη Shannen Doherty που την υποδύεται). Σταματήσαμε να συγκρίνουμε τα ρούχα και τα παπούτσια μας με τα πιο ακριβά των συμμαθητών μας, καθώς αντιληφθήκαμε, γνωρίζοντας το υγιές οικογενειακό περιβάλλον των διδύμων, ότι η αγάπη και η υποστήριξη των γονιών μας είναι τα πολυτιμότερα αγαθά, ακόμα και σε ένα πολυτελές προάστιο όπως το Μπέβερλι Χιλς.
- Κλάψαμε από συμπόνια όταν ο David ζήτησε από την Donna να χωρίσουν την περίοδο των Χριστουγέννων («για μένα, η σχέση μας δεν λειτουργεί πια»), αν και ένας εφηβικός χωρισμός φαντάζει τραγωδία σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Κλάψαμε από χαρά όταν οι σεναριογράφοι παραχώρησαν στη μακροχρόνια αγάπη τους το κλείσιμο που της άξιζε, με τον γάμο του φινάλε, όπως συμβαίνει περιστασιακά με τους «high school sweethearts», τα λίγα αλλά ξεχωριστά εκείνα ζευγάρια που είναι μαζί από το σχολείο και για όλη τους τη ζωή. Νιώσαμε, τότε, σαν να παντρεύαμε δύο καλούς φίλους. Μαζί τους, άλλωστε, είχαμε μεγαλώσει κι εμείς.
- Το «Μπέβερλι Χιλς» δεν ήταν αριστούργημα, παρότι εξιδανικευμένο μέσα από το φίλτρο της εφηβείας μας και της επιείκειας μιας διαφορετικής εποχής, προ Netflix, όταν οι αληθινά επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Αν έβγαινε σήμερα, μπορεί να έδινε άφθονη τροφή στα troll για να παρωδήσουν τα –κάποιες φορές– εξωφρενικά σεναριακά φάουλ της. Είναι όμως η τηλεοπτική σειρά που μας καθόρισε και γι’ αυτό, σαν ένας αγαπημένος συγγενής ή παλιός φίλος, θα έχει πάντα μια θέση στην καρδιά μας.
