Γάμος, αχ ο γάμος… Αυτή η τόσο σημαντική μέρα στην ζωή κάθε ανθρώπου. Η πρώτη φορά που ουσιαστικά κοντοστέκεσαι και αναρωτιέσαι τι έχεις πετύχει στην ζωή σου. Και όλα σου φαίνονται χάλια, και δεν έχεις κάνει τίποτα, και λες πως όλα εδώ τελειώνουν, και τι σου έμεινε τώρα, να κάνεις παιδιά και τέλος, και αυτό ήταν, και θες να φύγεις και να γυρίσεις τον κόσμο με τον Αντόνιο (Λατίνος εραστής, μελαμψός χορευτής, ρομαντικός μα συνάμα σκληρός, δημιούργημα της εφηβικής σου φαντασίας) ή την Αντονέλλα ( γυναίκα, με βυζιά. Οι άντρες δεν έχουν ιδιαίτερες προτιμήσεις), και γενικά ξέφυγα. Και γενικά ας ηρεμήσουμε.
Εδώ δεν θα αναλύσω τον γάμο, μήτε τα συν του και τα πλην. Ο καθένας ας τα βρει με τον εαυτό του (αν είναι γυναίκα) ή με την γυναίκα του (αν είναι άντρας) και ας πάρει τις αποφάσεις του. Είμαι εδώ για να αναλύσουμε τους τύπους των ανθρώπων που υπάρχουν στου γάμους. Αυτούς τους γαμήλιους γραφικούς χαρακτήρες στους οποίους όλοι ανήκουμε και στους οποίους μετατρεπόμαστε μόλις βρεθούμε σε έναν γάμο.
Βασίλω: Δεσμεύομαι νομικά βάση της ελληνικής νομοθεσίας να αναφέρω πρώτη την Βασίλω καθότι σύμφωνα με το άρθρο 14/257 του Συντάγματος «Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη».
Νύφη: Ο ταξιτζής ζει με το όνειρο, να πάρει ταρίφα απ’ το αεροδρόμιο και να του πει «Πάμε στο Πέραμα», και αν είναι και ξένος ο πελάτης, να σπουδάσει δυο παιδιά μ’ όσα θα πάρει. Η γριά ζει και αναπνέει για την Ανάσταση. Ο μέσος άντρας ζει (και πεθαίνει) με το όνειρο να του πει ένας μπάρμαν «τα ποτά κερασμένα από τα κορίτσια». Έτσι και οι νύφες έχουν ονειρευτεί χιλιάδες φορές τον γάμο τους. Δεν έχει σημασία αν το παίζουν alternative και αν λέγαν πως δεν τους νοιάζει. Τον έχουν ονειρευτεί άπειρες φορές και θέλουν να είναι όλα τέλεια. Την νύφη θα την ξεχωρίσετε από το λευκό φόρεμα. Είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο πως ποτέ ξανά δεν θα είναι πιο όμορφη από εκείνη την στιγμή και θέλει να το ακούει συνέχεια. Αν κάποιος καλεσμένος της μιλήσει και δεν της πει πόσο όμορφη είναι, είναι νεκρός. Αν κάποιος της λερώσει το φόρεμα, είναι νεκρός. Αν κάποιος κάνει κάτι λάθος στην οργάνωση του γάμου, ελπίζω να έχει κάνει την διαθήκη του. Αν είσαι κομμωτής και δεν πετύχεις το μαλλί που ονειρεύτηκε, καλύτερα να αυτοκτονήσεις μόνος σου με το ψαλίδι να μην λερωθεί σκοτώνοντας σε. Γενικά η νύφη είναι το πιο επικίνδυνο έμβιο ον στον πλανήτη αν προκληθεί. Αν είσαι φιλικός, ευγενικός και κολακευτικός μαζί της, θα σε αγαπήσει. Να θυμάστε πως είναι μία μέρα, είναι η μέρα της, κάντε ότι θέλει. Μετά τις 3 το βράδυ σταματάει να κυκλοφορεί με μεγαλοπρέπεια σαν την πριγκίπισσα Σίσσυ και βγάζει τα παπούτσια της, χορεύει σαν τρελή, πάνω σε τραπέζια, πίνει σαμπάνιες από τα μπουκάλια και γενικά είναι ακίνδυνη οπότε προσεγγίστε άφοβα.
Ο Γαμπρός: Ο γαμπρός είναι ένας χαριτωμένος τύπος στον γάμο, που φοράει ένα κοστούμι που δεν του αρέσει, έχει παπούτσια, μαλλιά, παπιγιόν που τα σιχαίνεται, πρέπει να χαμογελάει ενώ δεν θέλει, ιδρώνει σαν άραβας φαντάρος και χορεύει ακριβώς όπως του έχει δείξει ο δάσκαλος. Θα τον ξεχωρίσετε πολύ εύκολα γιατί κανείς δεν περνάει χειρότερα μέχρι το φαγητό και μεθάει γρηγορότερα από όλους τους άλλους. Αφού μεθύσει, γίνεται η μασκότ της βραδιάς, έχει πάντοτε ένα πούρο στο στόμα, και έναν αυτοσχέδιο τρόπο να μοιράζει σφηνάκια τύπου: ένας κουβάς με τεκίλα και πολλά καλαμάκια, ένα πηγάδι με βότκα και κάνουλα, ένα πυροσβεστικό όχημα που το οδηγάει και η μάνικα πετάει ρούμι. Αν και πριν τον γάμο είχε τις μεγαλύτερες αμφιβολίες και ήθελε να τρέξει να σωθεί, στο τέλος του είναι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου.
Τα συμπεθέρια: Ας ξεκαθαριστεί κάτι εδώ. No matter what τα συμπεθεριά δεν συμπαθιούνται. Οι μεν λένε « Κοίτα σε έναν χαραμοφάι που δίνουμε την κόρη μας» και οι δε « αυτή δεν είναι αρκετά καλή για το καμάρι μας, τον γιο μας». Την μέρα του γάμου όμως ,εκτός από το κλασσικό θάψιμο, υπάρχει μία άτυπη κόντρα και ένα υπόγειο κουτσομπολιό « Κοίτα σόι που έχουν, κατέβηκε όλο το χωριό, μύρισε γιδίλα ο γάμος» και φυσικά ο διαγωνισμός του ποιος είναι πιο συγκινημένος. Βαρύγδουπες ατάκες ακούγονται στους λόγους τους, του στυλ «Τάκη γαμπρέ μας, για εμάς, δεν είσαι απλά γαμπρός, είσαι γιος, είσαι πιο γιος από τον γιο μας». Στον χορό με το παιδί τους κλαίνε περισσότερο από τους συμπέθερους « Τους διαλύσαμε γυναίκα, ζυγίστηκα και έκλαψα 3,5 λίτρα δάκρυ, δεν κατάλαβαν από πού τους ήρθε». Όταν μεθάνε μπορεί να πούνε καμία αλήθεια παραπάνω «Ότι και να λέμε, ο γιος μας παραείναι μορφωμένος για την κόρη σας ε?». Και τέλοσπάντων δίνουν το στίγμα για το πώς θα είναι οι οικογενειακές γιορτές που θα ακολουθήσουν. Το ζευγάρι των νεόνυμφων δεν τους αντέχει για πολύ καιρό και τους κάνουν ένα εγγόνι να έχουν να μαλώνουν γι αυτό.
H κουμπάρα και ο κουμπάρος: Δύο τύποι που θεωρούν πως πρέπει να τους ξέρεις αλλά δεν τους ξέρεις. Χώνονται σε συζητήσεις, κλέβουν σειρές κάνουν διάφορα σπαστικά πράγματα αλλά κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι. Το μόνο τους καλό είναι ότι κάθονται σε αυτό το τραπέζι που είναι πολύ μακριά για να το δείτε αλλά είναι κοντά στην πίστα. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα μιλάτε με κάποιον για το ζευγάρι και θα λέτε « Μα τι ερωτευμένοι που είναι» και θα εμφανιστεί κάποιος να πει « Έχουν περάσει πολλά, αλλά πάντα βγαίναν πιο δυνατοί», μην πείτε – Ποιος μ*λ@κας είναι αυτός? Αλλά πείτε : Ο κουμπάρος ο μ*λ@κας είναι αυτός.
Ο business man: Τον βλέπουμε περισσότερο στον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας καθότι από την δεξίωση φεύγει νωρίς. Δεν μπαίνει ποτέ στο εσωτερικό της εκκλησίας. Θα τον ξεχωρίσετε γιατί φοράει ΠΑΝΤΑ λευκά λινά ρούχα πάνω κάτω και άσπρο μοκασίνι. Το μαλλί είναι κολλημένο πλαγιαστά και σπανίως έχει φαλάκρα. Είναι συν πλην 60 και ήρθε εκεί για δημόσιες σχέσεις. Μιλάει μόνο για δουλειές και οι δικές του πηγαίνουν πάντοτε καλά. Κάποτε εκθείαζε τα κονέ που έχει στο χρηματιστήριο και το Πασοκ, αλλά πλέον κράζει το χρηματιστήριο και το Πασοκ. Μιλάνε με 30 διαφορετικά άτομα μέσα σε μία ώρα και κατά την διάρκεια της συζήτησης βρίσκουν ΠΑΝΤΟΤΕ ένα μέρος (παγκάκι, βράχο, τον αέρα) για να στηρίξουν το δεξί τους πόδι δίνοντας σε όλους εμάς την δυνατότητα να θαυμάσουμε (not) τα λινά που λίγα αφήνουν στην φαντασία.
H μ*λ@κω με το λευκό φόρεμα: Αν υπάρχει ένας κανόνας στους γάμους είναι ο εξής: Λευκό φόρεμα φοράει μόνο η νύφη. Σε κάθε γάμο όμως υπάρχει και μία τύπισσα που φοράει λευκό φόρεμα, γιατί? Γιατέτσι. Δεν είναι πρώην να πεις το κάνει για σπάσιμο, δεν είναι ξαδέρφη που δεν συμπαθεί την νύφη. Είναι απλώς μία τύπισσα την οποία κανείς δεν γνωρίζει και στην οποία κανείς δεν μιλάει. Φήμες λένε πως είναι φυσικός νόμος σαν την αρχή διατήρησης της ενέργειας. Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να μιλήσει στην μ*λ@κω με το λευκό φόρεμα καθότι σε ανύποπτο χρόνο η νύφη την σκοτώνει και την εξαφανίζει.
Ο ντύθηκα σερβιτόρος: Για τις γυναίκες αναφέραμε τον μοναδικό κανόνα ας αναφέρουμε τώρα και τον αντρικό. Άσπρο πουκάμισο, μαύρο παντελόνι και γιλέκο φοράνε οι σερβιτόροι. Αν τα φορέσεις αυτά και είσαι καλεσμένος μην γκρινιάζεις συνέχεια που ο κόσμος σου δίνει παραγγελίες, δεν φταίει κανείς εκτός από εσένα. Στον τελευταίο γάμο που πήγα, ήταν έτσι ντυμένος ο κολλητός μου. Κάποια στιγμή τον έκραξε το αφεντικό γιατί χόρευε στην πίστα ενώ θα έπρεπε να δουλεύει. Τουλάχιστον του δώσανε μερίδιο από τα μπουρμπουάρ.
Τα μωρά: Όχι δεν είναι αυτό που νομίζετε, δεν λέω τα μωρά όπως λέμε «Όλα τα μωρά στην πίστα» λέω τα κυριολεκτικά μωρά. Τα πολύ μικρά μόνο κλαίνε καθότι το να κοιμηθούν ενώ από δίπλα παίζει κλαρίνο είναι κομματάκι δύσκολο. Μετά από δύο ώρες παθαίνεις ανοσία στο κλάμα τους και σταματάς πλέον να το ακούς. Αν κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια της μάνας θα δεις ζωγραφισμένη την απελπισία. Ο σύζυγος συνήθως αδιαφορεί και η παντόφλα που θα φάει μετά σπίτι δεν περιγράφεται εύκολα. Αν τα παιδιά είναι μεγαλύτερα τότε συνήθως τρέχουν (ενώ από πίσω ακολουθεί κάποιος γονιός), ουρλιάζουν με ανατριχιαστικό τρόπο για απλά πράγματα (τύπου έχασαν ένα καπάκι), βρίσκουν έναν ενήλικο για να τους λύσει τις διαφωνίες ή τέλος, και συχνότερα, κάνουν τρομερά ντροπιαστικά πράγματα την στιγμή που κανείς δεν το περίμενε, τύπου την στιγμή του βαλς του ζευγαριού τρέχουν στην πίστα και τραβάνε το φόρεμα της νύφης. Μόνο και μόνο για το τελευταίο αξίζει κάποιος να τα παρατηρεί καθότι προσφέρουν τις καλύτερες στιγμές γέλιου.
To be continued…
Υ.Γ Οι εκφράσεις του παραπάνω κειμένου εκφράζουν αποκλειστικά τον συντάκτη και σε καμία περίπτωση το yes-i-do.gr. Για την ακρίβεια θα εντυπωσιαστώ αν δημοσιευθεί. Όποιος θέλει να κάνει κάποιο σχόλιο να μείνει ήσυχος πως όσο το δυνατόν γρηγορότερα και άμεσα δεν θα το διαβάσω.
Γ.Β.
