Ας συμφωνήσουμε όλοι ότι ο γάμος είναι μια πολύ ιδιαίτερη και προσωπική στιγμή για κάθε ζευγάρι. Το γεγονός ότι επηρεάζει τους γονείς, τα αδέλφια ή τον κουμπάρο, δεν μειώνει τη σημασία, που έχει πρωτίστως για αυτό.
Έχοντας αυτό υπόψη, όταν ήρθε η στιγμή να παντρευτώ, αποφάσισα ότι θέλω να το ζήσω στο έπακρο, όπως ο σύντροφός μου κι εγώ έχουμε φανταστεί, απαγκιστρωμένοι από τα “θέλω” των γονιών μας και έχοντας δίπλα μας ανθρώπους, που πραγματικά θέλουμε εκεί. Τόσο απλά.
Photo by Tom Pumford on Unsplash
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, να ετοιμάζουμε τον πολιτικό γάμο (καθώς στο μεταξύ μάς πρόλαβε μια εγκυμοσύνη) με μετρημένους 11 καλεσμένους! Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι κάθε “θέση” ήταν εξαιρετικά πολύτιμη για εμάς. Είναι κακό που θεωρώ ότι η σύντροφος του μπαμπά μου δεν την είχει κερδίσει;;;
Για να σας βάλω στο κλίμα…
Κεφάλαιο: Σύντροφος μπαμπά
Η σύντροφος του μπαμπά μου (στο εξής Σ.) υπάρχει στη ζωή του εδώ και 6 χρόνια και στη δική μου -επίσημα- εδώ και 5μιση. Να σημειωθεί, ότι εξαρχής ήμουν θετική στο να βρουν οι γονείς μου έναν άλλον σύντροφο, εφόσον ο γάμος τους δεν λειτούργησε. Από την αρχή της γνωριμίας μας, η Σ. κρατούσε μια αποστασιοποιημένη και κάπως αδιάφορη στάση. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, τη σχέση μας θα την περιέγραφα τυπική, ίσως και ανύπαρκτη. Προσωπικά, σε κάθε συνάντησή μας, θα φερθώ πολιτισμένα, θα ενδιαφερθώ για όσα μου λέει, θα κουβεντιάσω μαζί της, θα προσπαθήσω να τη γνωρίσω, χωρίς, όμως, διάθεση για περαιτέρω bonding… Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν μου έβγαλε να θέλω να “χτίσω” κάποια ουσιαστική σχέση μαζί της. Ήθελα απλά να είναι happy ο μπαμπάς μου.
Συμπερασματικά, μέχρι πριν από τον γάμο, όλα ήταν υπέροχα. Τυπικά και υπέροχα.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι δεν είχαμε ποτέ τηλεφωνική επικοινωνία. Δεν επεδίωξα ποτέ να πάρω τον αριθμό της, αλλά ούτε εκείνη έδειξε να θέλει ποτέ να μου μιλήσει. Δεν ξέρει πότε έχω γενέθλια, δεν μου έχει ευχηθεί ποτέ και, ειλικρινά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό! Ωστόσο, θα περίμενα μια ευχή για την εγκυμοσύνη. Αν και γνώριζε επί δύο μήνες για το μωρό και λίγους περισσότερους για τον γάμο, δεν μου ευχήθηκε ποτέ. Το πρώτο πράγμα που είπε σχετικά με αυτό το θέμα ήταν “Πόσα κιλά πήρες; Η τάδε πήρε μόνο έξι”. (Παιδιά, σε εγκύους ΔΕΝ μιλάμε για κιλά!!!!)
Κεφάλαιο: Μαμά
Ας μην γελιόμαστε, η μαμά μου έπαιξε τεράστιο ρόλο στην απόφασή μου! Η ίδια δεν χρειάστηκε να μου πει κάτι, αλλά καταλαβαίνω από μόνη μου ότι το να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τη σύντροφο του μπαμπά μου, θα την έφερνε σε κάποια αμηχανία. Θα μετρίαζε τη χαρά της. Βέβαια, είμαι σίγουρη ότι, εφόσον αποφάσιζα να την καλέσω, η μαμά μου δεν θα έδειχνε την παραμικρή ενόχληση. Θα έκρυβε τα όποια συναισθήματά της για να μη στεναχωρήσει εμένα. Σε αντίθεση με τη σύντροφο του μπαμπά μου, που θα είχε μούτρα μέχρι το πάτωμα και θα έλεγε ότι την πονάει το κεφάλι της για να φύγουν άρον-άρον (actual περιστατικό σε αντίστοιχο event).
Κεφάλαιο: Μπαμπάς
Μεγάλο κεφάλαιο, αν σκεφτείτε την αδυναμία που του έχω. Προσπαθώ να μην τον στεναχωρώ και να μην έρχομαι σε κόντρα μαζί του. Μεταξύ μας, θεωρώ ότι θα επέμενε να την καλέσω, για να γλιτώσει την γκρίνια. Ή για να μη νιώθει μόνος του.
Κεφάλαιο: Εγώ
Πέρασα 3-4 ημέρες σκεπτόμενη πώς θα νιώσει ο μπαμπάς, η μαμά, ο αδερφός μου, οι γονείς του συντρόφου μου, προτού πω δυνατά ότι δεν θέλω να καλέσω την Σ. στον γάμο… Σκεφτόμουν αν γίνομαι παράλογη, αν φέρομαι “κακομαθημένα” και αν θα έπρεπε να είμαι πιο διαλλακτική. Έπειτα, όμως, άρχισα να σκέφτομαι πώς θα ένιωθα εγώ, αν τελικά ερχόταν στον γάμο.
Θα ένιωθα τρομερό άγχος για το πώς θα φερθεί εκείνη, ο μπαμπάς και η μαμά! Θα ένιωθα στενάχωρα για τη μαμά μου. Θα αντιλαμβανόμουν τα “μούτρα” του αδερφού μου, που ξέρω ότι δεν την θέλει εκεί. Θα καταλάβαινα την αμηχανία του μπαμπά και θα έβλεπα τη δυσαρέσκεια της ίδιας, αλλά και τα “δηλητιώδη” βλέμματα προς τη μαμά μου. Θα ένιωθα αμήχανα απέναντι στους υπόλοιπους καλεσμένους, μπερδεμένη για το πώς πρέπει να φερθώ και σίγουρα ανυπόμονη “να τελειώνει κι αυτό να πάμε σπίτια μας”. Όσο το επεξεργαζόμουν, η παρουσία της δεν θα μου ήταν απλά περιττή. Αντίθετα, θα μου χαλούσε τη διάθεσή, θα μου έφερνε άγχος και αμηχανία. Γιατί να το υποστώ κάτι τέτοιο σε μια τόσο ξεχωριστή ημέρα για μένα και μάλιστα σε προχωρημένη εγκυμοσύνη;
Συμπερασματικά…
Ακόμα κι έτσι, δεν θα με πείραζε σε έναν γάμο 150 καλεσμένων, να έχω το +1 του μπαμπά μου, τη σύντροφό του. Όπως δεν θα με ενοχλούσε και για κάποιον φίλο μου. Όταν, όμως, πρόκειται για ένα evemt τόσο “κλειστό” και οικογενειακό, δεν θα την ήθελα εκεί και δεν θέλω να κριθώ γι’ αυτό! Ίσως να τα σκέφτομαι όλα υπερβολικά. Ίσως να έπρεπε να είμαι περισσότερο “Σουηδή”. Ίσως, όμως, θα έπρεπε και οι άλλοι (βλ. μπαμπάς και σύντροφος) να μπουν στα δικά μου παπούτσια και να καταλάβουν, αντί να κρίνουν, την επιλογή μου.
